POETKA

Szłam ścieżką wieczór przez łany 

dojrzałych zbóż, 

znalazłam wianek zdeptany 

czerwonych róż. 

I odtąd we śnie wciąż chodzę 

drożyną tą 

i widzę róże na drodze 

zbroczone krwią.    

JÓZEF PIŁSUDSKI

Był kiedyś listopadowy dzień, jasny, kiedyś roczków niewiele, a działy się wtedy czary i dziwy. 

Na drodze błotnistej wszędzie zawalanej. Ciągnie się wąż szary chłopaków i chłopców. Szli zmęczeni, przytupując niekiedy zmarzniętymi nóżkami, po drodze błotnistej, szarej i wilgotnej. Biedne chłopaki, biedni chłopcy! Przytuleni do siebie, drżeli z zimna, Oczki ich były niewyspane, po nocy ciężkiej i ciężkich dniach wielu. Nogi zmoczone w trzewikach podartych, w błocie utytłanych…

POETKA

Szłam ścieżką wieczór przez łany 

dojrzałych zbóż, 

znalazłam wianek zdeptany 

czerwonych róż. 

I odtąd we śnie wciąż chodzę 

drożyną tą 

i widzę róże na drodze 

zbroczone krwią.    

Szłam ścieżką wieczór przez łany 

dojrzałych zbóż, 

znalazłam wianek zdeptany 

czerwonych róż. 

I odtąd we śnie wciąż chodzę 

drożyną tą 

i widzę róże na drodze 

zbroczone krwią.    

JÓZEF PIŁSUDSKI

Szli tuląc się często do ziemi, by choć na chwilę przykucnąć i przez chwilę odpocząć. Szli, ciągnęli na dzień 11 listopada, hen! gdzieś pod mury Krakowa. Na czele ich jechał chłopak inny, jechał na młodej kasztance z łysą głową. Kasztanka, córa pól i łanów, zalotnie szła w miasto, skąd przyszli biedne chłopaki w błocie utytłani, w łachmany odziani, skąd przyszli chłopcy, co na grzbietach mieli kubraki zawszone, zapaskudzone insektami, w koszulach brudnych, jak ziemia sama, szli…

POETKA

Szłam ścieżką wieczór przez łany 

dojrzałych zbóż, 

znalazłam wianek zdeptany 

czerwonych róż. 

I odtąd we śnie wciąż chodzę 

drożyną tą 

i widzę róże na drodze 

zbroczone krwią.