KAZIMIERZ JAN PIĄTEK ps. HERWIN

Raduje się serce, raduje się dusza, 

Gdy Pierwsza Kadrowa na wojenkę rusza! 

Oj da, oj da dana, Kompanio kochana!

Nie masz to jak Pierwsza, nie – oj nie! 

Pierwsza Kompania Kadrowa

Zebrała się na Oleandrach,

By ruszyć w kierunku Miechowa,

Rząd słupów zwalając granicznych.

Lecz Kielcach okrzyki i kwiaty, 

Nie były początkiem powstania,

Ponosząc straszliwe ofiary

Cofaliśmy się w głąb Galicji.

Chociaż w butach dziury, na mundurach łaty, 

To Pierwsza Kadrowa pójdzie na armaty! 

Oj da, oj da dana, Kompanio kochana!

Nie masz to jak Pierwsza, nie – oj nie! 

Po bitwie pod Krzywopłotami

I krótkim postoju w Krakowie,

Od Suchej Beskidzkiej i Mszany

Bój wiódł nas do Nowego Sącza.

Tu Pierwszą Brygadę Legionów 

Stworzyliśmy z Pierwszej Kadrowej – 

Na mapach sztabowych zaborców

Zjawiła się znów armia polska.

CHŁOPIEC “INNY”

Nowy Sącz nas przyjął

Nadzwyczaj wprost serdecznie,

Żołnierzom zgotowano

Rozkosze wielkomiejskie:

Elektryczne światło,

Kawiarnia, wanna, fryzjer…

Zgoliłem brodę starą,

A wąsy zostawiłem.

KAZIMIERZ JAN PIĄTEK ps. HERWIN

A więc piersi naprzód, podniesiona głowa 

Bośmy przecież Pierwsza Kompania Kadrowa. 

Oj da, oj da dana, Kompanio kochana!

Nie masz to jak Pierwsza, nie – oj nie! 

Kasztanka nie bała się nigdy

Granatów, szrapneli i armat.

Wiwaty ją tłumu spłoszyły,

Gdy wjeżdżał Brygadier na Rynek.

Młodziutka dziewczyna wzruszona

Garnuszek mu mleka podała,

Rodziła się nam Wolna Polska,

Kwiatami bruk pokrył się w zimie.

CHŁOPIEC “INNY”

Żołnierzy spotykałem

Idących na kwatery,

Co mnie nie poznawali.

Oj, była z nich uciecha!

Tak im powiedzieć chciałem,

Że krzyże i ordery

Za tyle krwi przelanej

To Pospolita Rzecz. A…

A, czego synku, drzesz się?

No, co się, synku, mażesz?

Dostałeś trochę w rękę…

Daj spokój, co tam ręka?!

Tamtemu, zobacz, bracie,

Urwało głowę całkiem

I nie rozpacza wcale… 

Spokojnie, synku, leż!

KAZIMIERZ JAN PIĄTEK ps. HERWIN

Marsz, marsz, Komendancie, prowadź na bój krwawy,

Pod Twoim przewodem wejdziem do Warszawy!

Ostoja, Śmigły, Brzoza, Wieniawa i Belina

Legenda  Legionowa ofiarą się zaczyna:

Polaków święto wielkie po długiej nocy cierpień…

Niepodległego życia Narodu trzeba strzec!

Oj da, oj da dana, ojczyzno kochana!

Nie masz to jak Pierwsza, nie – oj nie!